1. Charakterystyka dźwięku z uwzględnieniem źródeł historycznych:
– Dowody zawarte w listach Fryderyka Chopina
– Komentarze ww. listów od ówczesnych muzyków oraz krytyków
2. Jakie czynniki przyczyniają się do utworzenia konkretnego dźwięku:
– – Ewolucja z pianina (pierwsze z nich zostały wyprodukowane w roku śmierci Ignacego Pleyel’a) do fortepianu
– – Analiza fortepianów Pleyel, które zachowały oryginalne materiały i strukturę (np. 3 fortepiany z 1844 roku: Rossini Pleyel w Bolonii we Włoszech etc.)
– Mechanizmy
– Filc (użyty materiał, jego gęstość oraz rozmiar) wraz z jego ukazaniem
3. Kontekst historyczny tworzenia muzyki w tamtym okresie:
– występy odbywały się wtedy głównie w salonach dla niewielkich publiczności (jako silny wpływ tradycji obecnej w XVIII wieku)
– Schemat budowy fortepianów Pleyel był idealny dla takich kameralnych aranżacji
– Fryderyk Chopin zawsze wolał grać właśnie w takich miejscach dla niewielkiego kręgu przyjaciół (np. dla Eugene Delacroix)
Amerigo Olivier Fadini: konstruktor klawesynów i technik naprawy fortepianów specjalizujący się w instrumentach z okresu romantyzmu. Przeprowadził wiele badań, głównie dotyczących fortepianów wyprodukowanych w Pleyel & Cie za czasów Camille Pleyel.
W 2007 roku przeprowadził badanie fortepianu Pleyel należącego do Fryderyka Chopina na Majorce, co doprowadziło go do kontynuowania badań w kierunku filcu młoteczkowego w fortepianach Pleyel.
W 2010 roku odrestaurował ważny neapolitański klawesyn z XVIII wieku, liczne fortepiany Pleyel oraz fortepian należący do Caroline Bonaparte. Instrumenty odrestaurowane przez Amerigo zostały użyte w procesach nagraniowych dźwięku i audio dla: Un hiver à Majorque: Préludes, Nocturnes, Mazurki Chopinowskie wykonane przez Aya Okuyama na pianinie Pleyel z roku 1838; Chopin: Œuvres wiolonczela i pianino wykonane przez Ophélie Gaillard i Edna Stern na fortepianie Pleyel z 1843; pozostałe nagrania zostały wykonane przez słynnych artystów takich jak: Tobias Koch, François Verry, Davide Perniceni, Alain Planès, Ludovic Van Hellemont oraz ostatnio, Yves Henry (Chopin à Nohant – La Chambre Enchantée ed. Soupir 2022 wykonane na fortepianie Pleyel z 1839).
W 2015 roku został zaproszony do Krakowa na prośbę Uniwersytetu Jagiellońskiego w celu przestudiowania dwóch ważnych fortepianów Pleyel – jednego należącego do Jane Stirling oraz drugiego należącego do Hrabiny K. Potockiej. Odrestaurował on pianino Pleyel No. 10112, które należało do Hrabiego Obreskoffa, bliskiego przyjaciela Chopina. Odrestaurowane pianino zostało pierwszy raz użyte podczas recitalu w wykonaniu Alexieia Lubimova 10-go sierpnia 2018 roku w Warszawie zorganizowanego przez Instytut Chopinowski. Recital miał zaprezentować pierwszy Międzynarodowy Konkurs Chopinowski odegrany na replikach fortepianów, który odbył się we wrześniu tego roku.
W 2019 roku, Amerigo odrestaurował również fortepian Pleyel z 1951 dla Muzeum Fryderyka Chopina i George’a Sanda w Valldemossie w HIszpanii. Jego badania nad cennym fortepianem Pleyel No. 6668, którego używał Chopin zimą 1838/39 przy komponowaniu swoich Preludiów, zostały opublikowane w książce Jean-Jacqueas’a Eigeldingera „Autour des 24 Préludes de Frédéric Chopin”.
Obecnie, Fadini zajmuje się renowacją fortepianu Pleyel z 1844 roku dla Nohant Festival Chopin we Francji.
Seminarium: 3 września (sobota), o godz. 14.45, sala Universe 2